Tim F., były pracownik służby zdrowia z Arizony, kierował się obiegową opinią na temat świadczeń emerytalnych z Ubezpieczeń Społecznych. Poczekał do 70. roku życia, uznając to za klucz do maksymalizacji swoich miesięcznych płatności. Teraz, w wieku 75 lat, udziela surowych ostrzeżeń każdemu, kto rozważa podobną ścieżkę. Chociaż dłuższe oczekiwanie faktycznie skutkuje większymi wypłatami, doświadczenie Tima podkreśla ważny, często pomijany punkt: jaki jest sens dużej wypłaty, jeśli nie masz czasu, aby się nią cieszyć?
Urok opóźnionej gratyfikacji – i związane z nią pułapki
Tim uważał, że opóźnienie przejścia na emeryturę z Ubezpieczeń Społecznych do 70. roku życia było mądrym wyborem pod względem finansowym. W końcu czekanie oznacza otrzymywanie większych miesięcznych płatności. Nie był osamotniony w tym poglądzie – doradcy finansowi często zalecają zaczekanie do 70. roku życia jako strategię maksymalizacji korzyści w ciągu całego życia. Opiera się to na koncepcji „punktu rentowności”, w którym większe miesięczne płatności wynikające z opóźnienia przewyższają to, co byś otrzymał, gdybyś zaczął je otrzymywać wcześniej.
W przypadku Tima próg rentowności przewidywano na około 82. rok życia, czyli wiek, który obecnie wydaje mu się niewiarygodnie odległy. Uświadomił sobie, że jego zdrowie i priorytety znacznie się zmieniły, odkąd podjął tę decyzję w młodszym wieku. Nie był już tą energiczną osobą, jaką był w wieku 30, a nawet 40 lat, a wraz z wiekiem mogą nastąpić nieoczekiwane zmiany.
Przez tyle lat nie brał też pod uwagę emocjonalnego ciężaru opóźnionej gratyfikacji. „Przez te lata, aż do 70. roku życia, ciągle w siebie wątpiłem” – przyznał. Ciągłe martwienie się o podjęcie właściwej decyzji powodowało stres, który dotknął zarówno samego Tima, jak i otaczających go ludzi.
Życie nie zawsze toczy się według idealnie zaplanowanego scenariusza
Być może najważniejszym przesłaniem historii Tima jest nieprzewidywalność życia. Planował wraz z żoną Serą, zakładając, że na starość oboje będą wspólnie cieszyć się dużymi świadczeniami emerytalnymi. Ale Sarah zmarła w wieku 68 lat, zanim mogli podzielić się korzyściami. Ta rozdzierająca serce rzeczywistość utwierdziła Tima, że oczekiwanie nie było jedynie planowaniem finansowym; chodziło także o życie w teraźniejszości. Żałował, że nie wykorzystał możliwości wykorzystania dodatkowego dochodu na podróżowanie lub wymianę doświadczeń z żoną, gdy ta żyła.
Utracone możliwości inwestycyjne
Pomijając względy emocjonalne, Tim żałuje, że nie zbadał dostępnych mu opcji inwestycyjnych. Przyznaje, że nie jest profesjonalistą w dziedzinie finansów, ale uważa, że nawet skromna inwestycja części otrzymanej wcześniej emerytury z Ubezpieczeń Społecznych może przynieść większy zwrot niż samo czekanie na większe wypłaty w późniejszym czasie.
Inne spojrzenie na planowanie emerytury
Historia Tima nie dotyczy ogólnej krytyki rady „poczekaj do 70. roku życia”. Chodzi o pokazanie jego ograniczeń i zachęcenie do bardziej zniuansowanego podejścia do planowania emerytalnego. Przedstawia następujące wnioski:
- Podchodź realistycznie do swojego zdrowia: Nie zakładaj, że możesz pracować lub robić to, co kochasz, na tym samym poziomie przez kolejną dekadę. Weź pod uwagę potencjalne zmiany zdrowotne, które mogą mieć wpływ na sposób spędzania czasu i pieniędzy.
- Przedyskutujcie to wspólnie: Planowanie przejścia na emeryturę jest decyzją podejmowaną wspólnie, szczególnie jeśli jesteś w związku małżeńskim lub w związku zaangażowanym. Wspólnie omówcie cele finansowe, wizje przyszłej emerytury i potencjalne nieprzewidziane okoliczności.
- Pomyśl o czymś więcej niż tylko o wypłacie: Nie skupiaj się tylko na maksymalizacji miesięcznej wypłaty. Zastanów się, co tak naprawdę chcesz robić ze swoim czasem i pieniędzmi na emeryturze: podróżować? Realizować swoje hobby? Spędzanie czasu z rodziną? Pozwól, aby te aspiracje kierowały Twoimi decyzjami finansowymi.
Doświadczenie Tima przypomina, że każdy człowiek ma swoją własną podróż. Chociaż dla niektórych czekanie do 70. roku życia jest właściwą decyzją, niekoniecznie jest to najlepsza decyzja dla wszystkich. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę sytuację osobistą, zdrowie, dynamikę relacji i, co najważniejsze, swoją wizję tego, jak chcesz spędzić te krytyczne lata na emeryturze.
